Γράφει ο Ζώης Μαρίνος.
Τα επιχειρήματα, εν πρώτοις, μοιάζουν πειστικά και από τις δυο πλευρές. Η μια άποψη λέει ότι τυχόν υπέργεια διέλευση της νέας διπλής σιδηροδρομικής γραμμής από τον αστικό ιστό της Πάτρας - δηλαδή διέλευση επί της υπάρχουσας χάραξης- θα κόψει την πόλη στα δύο, διατηρώντας ένα ανυπέρβλητο τείχος στην επαφή της με την θάλασσα.
Η άλλη άποψη λέει ότι εν μέσω βαριάς οικονομικής κρίσης τα έργα υποδομής θα πρέπει να κινούνται σε λελογισμένα κόστη και να μην υιοθετούνται τεχνικές λύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Και κάπου εδώ αναφύεται το εύλογο ερώτημα. Πόσο κοστίζει τελικά η υπογειοποίηση της σιδηροδρομικής γραμμής; Πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι τα ποσά που διαχέονται περί κόστους που μπορεί να φτάσει έως και τα 700 εκ. ευρώ για ένα έργο μήκους 1,8 χιλιομέτρων; Οσο, δηλαδή, η απόσταση στο Μετρό της Αθήνας απ' την Ομόνοια έως το Σύνταγμα.
Ο Χρήστος Πατούχας, δημοτικός σύμβουλος και μέλος της Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών επιμένει ότι τα περί 700 εκ. ευρώ απέχουν εξωφρενικά απ' την πραγματικότητα.
Μαζί με τους Δημήτρη Αϊβαλή, Δημήτρη Αλεξίου, Γιάννη Πανταζόπουλο και Νίκο Τζανάκο διένειμε στην εκδήλωση του Σαββάτου στην Αγορά Αργύρη κείμενο υπό τον τίτλο «Το τρένο, τα ψεύδη, η προπαγάνδα, οι σκοπιμότητες».
Υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν μελέτες του ΟΣΕ (από το 2013) που προσδιορίζουν το κόστος του έργου στα 85 εκατομμύρια ευρώ. Κόστος που υπό τις νυν συνθήκες είναι ακόμη χαμηλότερο αν υπολογιστεί η μείωση στις τιμές υλικών και στις δαπάνες εργατικού προσωπικού.
Επιπλέον, ο κ. Πατούχας θεωρεί ότι στο τραπέζι θα μπορούσε κάλλιστα να προστεθεί και η προοπτική της υποθαλάσσιας διέλευσης του τρένου, λύση που πιθανότατα θα συμπίεζε ακόμη περισσότερο την απαιτούμενη χρηματοδότηση χωρίς να υπολείπεται σε τεχνική και λειτουργική αρτιότητα και αξιοπιστία.
Αρα, οι περί φαραωνικού έργου προσεγγίσεις, οι χρησμοί για μια υπερπολυτελής κατασκευή, ασύμβατη με την οικονομική εικόνα της χώρας, επιθυμητή απ' όλους μεν, πανάκριβη δε, δεν ευσταθούν, ούτε επαληθεύονται.
Η υπέργεια διέλευση του τρένου, υπέργειο τραυματισμό της Πάτρας την έχει χαρακτηρίσει η «Πελοπόννησος», αν τελικώς προκριθεί - επιβληθεί δηλαδή- θα κρατήσει αιχμάλωτη την πόλη για τουλάχιστον 150 χρόνια. Σαν λαιμητόμος που θα κόβει την Πάτρα στα δύο, όπως λένε στα κείμενα τους τα μέλη της Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών.
Και μια τελευταία κουβέντα. Για πολλοστή φορά ζούμε ένα αποκλειστικά ελληνικής εμπνεύσεως και κατασκευής φαινόμενο.
Μια πόλη καλείται να συγκατανεύσει στον αυτοχειριασμό της, να απορρίψει την ιδέα ενός έργου που διεκδίκησε, να συμβιβαστεί σε μια εξόφθαλμα εμβαλωματική λύση, να αυτοπεριοριστεί, χωρίς καν να έχει σαφή, πλήρη και τεκμηριωμένη εικόνα όλων των δεδομένων.
Χωρίς να γνωρίζει την ακριβή, αντικειμενική κοστολόγηση της καλής και αυτονόητα προσφορότερης λύσης.
Πολλά κενά και πολλές αοριστίες. Ετσι κινούνται μόνο όσοι θέλουν να εκμαιεύσουν θετικές απαντήσεις θολώνοντας νερά. Ας μην το επιτρέψουμε.
Πηγή: pelop.gr